PLANET SITE© Casting International ®
Format:
Aliëns projects
Aliëns projects zijn (realistische) horror speelfilms over oorzaken en gevolgen van vluchtelingenstromen.
Het betreft een serial van films; dat wil zeggen dat er meerdere films zijn, die per verhaal verschillen, elkaar niet opvolgen of complementeren, doch wél dezelfde structuur hebben.
Aliëns staat voor 'buitenstaanders', mensen (vluchtelingen, toeristen, backpackers, zakenmensen etc.) van een "andere" Wereld.
De 'Aliëns projects' zijn featurefilms voor bioscoop, DVD, TV(-,) internet.
Elke film duurt 90 minuten, en valt in de drama entertainment-edutainment branche.
Drama staat voor het lijden in beeld.
De entertainment uit zich in gespeeld spel binnen de categorie van horror-griezel, of thriller, of humor, of avontuur.
De edutainment uit zich door (educatieve) informatieverstrekking over het vluchtelingenprobleem.
Een Aliënproject bestaat uit reconstructies van geschiedkundig plaatsgevonden realiteiten, ondergaan door meerdere / verschillende personen, samengevoegd tot één verhaal, waarin één (of twee) fictieve hoofdrol(len) deze gebeurtenissen mee maken.
Hierdoor is elke film (er zijn heden 18 basisverhalen) gebaseerd op wáár gebeurde feiten, doch doordat er fictie in verweven is, zijn ze aangepast ter verfilming.
Er is voor het vluchtelingenprobleem gekozen, omdat het één van de grootste bronnen van lijden betreft die een Mens kan overkomen;
Vluchtelingen zijn 'door geweld of dreiging ermee' alles kwijt geraakt: hun geluk, hun huis en haard, hun geboortestreek / -land, hun sociale relaties zoals familie en vrienden, hun rust, en zelfrespect; ze zijn geestelijk en vaak ook lichamelijk verkracht.
De effecten van vluchtelingenstromen ontwrichten een regio volledig en zijn wereldwijd te voelen.
Doel is de kijker via de speelfilms inzage en bewustzijn te geven over de vluchtelingen-problematiek, hiermee vooroordelen weg te halen en mededogen ervoor in de plaats te geven.
Mededogen is gedefinieerd als de wens en activiteiten om medemensen vrij te laten zijn van lijden en de oorzaken van lijden.
Er zijn heden 11 projecten in ontwikkeling (met 10 Mensen in opleiding –op basis van no cure, no pay).
Daarna horen we in het zwart een vraagstelling, waarbij de vraag gerelateerd is aan de bron van het betreffende vluchtelingenverhaal, en gesteld wordt door een bijrol uit de tactische verhaalslijn.
Na deze 'onwetend' overkomende vraag, start de introductie met conflict beelden van het land waar de bron van vluchtelingen zich voordoet, eerst gevisualiseerd door een landkaart (die zich op verschillende vorm-manieren kan manifesteren).
Elke film eindigt met een "hopefull end" (voor zover je gezien de horror die heeft plaats gevonden hierover kunt spreken);
Anders gezegd : elke film geeft aan het eind een gunstig toekomstbeeld door het tonen van positieve kansen en mogelijkheden voor de fictieve (vluchteling) hoofdrol.
Ter voorkoming van "propaganda" zijn de verhaal-relaties en de te spelen rollen zonder directe benoeming van echte namen van levende personen, alsmede zijn ze daar waar ze een bepaalde geloofsovertuiging (bijv. op religieus gebied) betreffen, ontdaan van moralistische voorwaarden,
d.w.z. dat 'alle eventueel in beeld verschijnende (geestelijke) instituties mededogen verkondigen zonder het motief om zieltjes te winnen'.
Elk speelfilmverhaal heeft 3 verhaalslijnen, die elkaar voortdurend golvend aflossen:
De tactische verhaalslijn (= het denken binnen de gegeven richting);
Hierin wordt de point of view (p.o.v.) van de verhaalsvertelling gegeven.
Elk verhaal wordt verteld door de acteur-vluchteling(en)- zelf, aan één (of meer) 'official(s)', dit zijn personages die asiel verlenen (bijvoorbeeld ambtenaren van Staatsinstellingen, zoals de douane of de Immigratie Naturalisatie Dienst, etc.) cq. daarvoor een verwante activiteit verrichten (bijvoorbeeld -ongelimiteerd- advocaten, en/of medewerkers van Non-Gouvernementele Organisaties, etc.).
De zienswijze volgt altijd procedures waaraan de 'official' zich formeel dient te houden..
Deze verhaalslijn speelt zich af in de tegenwoordige tijd.
De technische verhaalslijn (= concrete);
Hierin vindt de weergave plaats van de gebeurtenissen die de fictieve hoofdrol(len) hebben onder- gaan van het begin tot het heden (de tactische verhaalslijn), eventueel gemengd met flash backs.
Deze gebeurtenissen zijn de visualisaties die als faction reconstructies de fictieve hoofdrol(len) overkomt, en dienen als main frame van de film.
De technische verhaalslijn speelt zich af in de verleden tijd.
Door deze 3 verhaalslijnen heen zijn er (minimaal) 2 rode draden geweven, die per verhaal verschillen:
Een materiele rode draad (bijvoorbeeld: diamanten, of een duur merkhorloge, etc. waarbij de fabrikant / producent tevens een hoofdsponsor van de film is), die altijd gerelateerd aan het verhaal, en waarbij de materie zich manifesteert middels inscript- en productplacements gedurende de (m.n.) technische verhaallijnvertelling.
Een immateriële relatie rode draad, (bijvoorbeeld : de relatie overbevolking en armoede, of lijdensbron en anti-gif), die educatief gerelateerd is gedurende de indirecte strategische verhaalslijn-vertelling.
(Burger-)oorlog, Angola.
Religieuze intolerantie, Afghanistan.
Mensenrechten schendingen, Tibet.
Chemische oorlogvoering, Syrie.
Economische verbeteringsdrang, Afrika - Europa.
Drugs, Colombia.
Genocide, Ruanda/Burundi.
Etnische zuiveringen, Bosnië.
Milieuramp, Tsjernobyl.
Maffia, grenzend aan Zuidoost Europa.
Rampen/ aardbevingen/ vulkaan uitbarstingen/ watersnood, wereldwijd.
Aids, Zuidelijk Afrika.
Honger, Somalië.
Dictatuur, Birma.
Martelingen, Peru.
Westerse vluchtelingen, Nederland.
Kindsoldaten, Liberia/ Siërra Leone.
Oorlog, Algarije.
Doordat elke film zich onderscheidt met onvoorspelbare creativiteit en originaliteit maakt dat een AP-filmverhaal voorbij het ''normale'' conceptuele denkpatroon van de toeschouwer gaat.
Met betrekking tot het genre horror
In al deze films staan de schendingen van de integriteit van het Mens-zijn centraal.
Géén perversies; wél shockeringen.
Géén bizarre en morbide cultfilms met pus, snot of slijm, of extreem seksuele verheerlijkingen;
Wél expliciete toningen van schendingen van de rechten van de Mens.
Géén 'crush' of puberfantasieën van maskers-zonder-teksten die slachtoffers los van hun groep besluipen;
Wél oorlogs- en overlevingsconflicten tussen sterkeren en zwakkeren, met veel special effects nadruk op de angst gedood te worden, de haat en de onwetendheid van de onderdrukker;
het onjuiste zelfbeeld van verkrachters, en terror die zetelt in de illusies van onmetelijke verschijningsvormen van 'kortstondig geluk vergaren ten koste van een ander'.
Met betrekking tot de kijkerdoelgroepen: vanaf 16 jaar, sommige films vanaf 12 jaar (indien vanaf 12 jaar heeft het genre meer een thrilleravonturen karakter).
Met betrekking tot locaties en omgevingsfactoren: paradijselijke, exotische natuur- en cultuur omgevingen; waarin geen orde, geen maat en geen tradities van menselijke-innerlijke waarden de boventoon voeren.
Koud/ kil weer met mist en nachten met volle maan kondigen gruwelen aan; afgewisseld met exotische muziek en dansen bij kampvuren en/of sprookjesdecors.
Met betrekking tot het tonen van geweld: in principe is dit altijd expliciet in zwart/wit beelden;
Slagerselementen zoals hakken, breken, villen, spietsen, onthoofden en castreren zijn indirecter.
''Fonteinen van bloed'' en martelingen zijn , indien zij 'structureel beleidsmiddel der plegers' zijn expliciet, indien zij 'individueel genotsmiddel der plegers' zijn impliciet getoond.
Met betrekking tot het audio: in de combinatie van audio-ingredienten worden er meestal niet meer dan 2 doorelkaar heen verweven; 3 geluidselementen is regelmatig, doch is niet standaard.
De muziek wordt pas gecomponeerd nadat het scenario geschreven is, doch bij bijzondere sleutelscènes worden deze herschreven naar de muziek toe.
Er is één format- herkenningscompositie, waarin elke film haar eigen kleurtoon heeft, die qua ritme en muziek instrumenten terugvoeren naar de oorspronkelijke cultuur van de hoofdperso(o)n(en)-vluchtelingen, en waarin een multi-toepasbare tune de format-herkenning naar het publiek tot stand brengt.
Daarnaast heeft elke film minimaal 2 eigen muziekcomposities per blok, naar vrije keuze inzetbaat door film-director.
Alle verhalen worden gespeeld en geproduceerd in de Engelse taal, evt. met dialectintegratie van de taal uit de regio.
Er is veel nadruk op de verstaanbaarheid van mono- en dialogen.
De hoofdrollen van vluchtelingen worden gespeeld door acteurs / actrices uit het land waar de bron van het vluchtelingenprobleem zich voordoet.
De karakters ontwikkelen zich wel, doch het verhaal heeft de focus.
De psycheveranderingen van karaktertyperingen veranderen per blok.
Bijrollen worden in principe gespeeld door acteurs en actrices en figuratie uit landen waar de betreffende scènes gedurende de vlucht zich afspelen.
De locaties waar de verhalen verfilmd worden zijn in principe niet in de landen-zelf waar de verhaalsingrediënten zich daadwerkelijk hebben (kunnen) afgespeeld, doch in gebieden die een grote vergelijkenis vertonen qua natuur en cultuur met het land van oorsprong, doch alwaar het veiliger is voor crew en cast.
Er is relatief weinig studiowerk.
Het product wordt op 35 mm celluloid vergelijkbare digitale hardware verfilmd.
Globale schets der productiekosten
Elk filmverhaal heeft een eigen content, waardoor de kostprijs per film verschillend is.
Om vóóraf toch financieel een globale richtlijn te schetsen van de minimale kosten per film gemiddeld, zijn deze ingeschat op E. 2,5 miljoen (Euro's) excl BTW per film, minimaal (het betreft dan een lowbudget speelfilm).
Distributie talen
Door de verspreiding van de films via bioscoop (ad. 1) of (na TV-) internet (ad. 2), en het in eerste instantie gebruik van de Engelse taal is er sprake van internationale distributies, waarna later andere potentiële continent-taal-markten in hun betreffende landtaal ondertiteld cq. na na- gesynchroniseerd worden.
Tussendoor zullen er tevens nasynchronisaties gemaakt worden in de 2 talen van de regio alwaar de bron van desbetreffende vluchtelingenstromen zich bevindt.
4.) Voorziene omzet
Bij uitbetaling van alle internationale distributiekanalen volgens de volgorden hierboven gegeven is er het omzet streven van gemiddeld minimaal 500% der productiekosten per film.
Dit was een korte samenvatting.
Als u meer informatie wilt hebben, bijvoorbeeld over hoe deze films optimaal gerealiseerd worden, neem dan contact met ons op via onderstaande knop.
Contact formulier
Het betreft een serial van films; dat wil zeggen dat er meerdere films zijn, die per verhaal verschillen, elkaar niet opvolgen of complementeren, doch wél dezelfde structuur hebben.
Aliëns staat voor 'buitenstaanders', mensen (vluchtelingen, toeristen, backpackers, zakenmensen etc.) van een "andere" Wereld.
De 'Aliëns projects' zijn featurefilms voor bioscoop, DVD, TV(-,) internet.
Elke film duurt 90 minuten, en valt in de drama entertainment-edutainment branche.
Drama staat voor het lijden in beeld.
De entertainment uit zich in gespeeld spel binnen de categorie van horror-griezel, of thriller, of humor, of avontuur.
De edutainment uit zich door (educatieve) informatieverstrekking over het vluchtelingenprobleem.
Een Aliënproject bestaat uit reconstructies van geschiedkundig plaatsgevonden realiteiten, ondergaan door meerdere / verschillende personen, samengevoegd tot één verhaal, waarin één (of twee) fictieve hoofdrol(len) deze gebeurtenissen mee maken.
Hierdoor is elke film (er zijn heden 18 basisverhalen) gebaseerd op wáár gebeurde feiten, doch doordat er fictie in verweven is, zijn ze aangepast ter verfilming.
Er is voor het vluchtelingenprobleem gekozen, omdat het één van de grootste bronnen van lijden betreft die een Mens kan overkomen;
Vluchtelingen zijn 'door geweld of dreiging ermee' alles kwijt geraakt: hun geluk, hun huis en haard, hun geboortestreek / -land, hun sociale relaties zoals familie en vrienden, hun rust, en zelfrespect; ze zijn geestelijk en vaak ook lichamelijk verkracht.
De effecten van vluchtelingenstromen ontwrichten een regio volledig en zijn wereldwijd te voelen.
Doel is de kijker via de speelfilms inzage en bewustzijn te geven over de vluchtelingen-problematiek, hiermee vooroordelen weg te halen en mededogen ervoor in de plaats te geven.
Mededogen is gedefinieerd als de wens en activiteiten om medemensen vrij te laten zijn van lijden en de oorzaken van lijden.
Er zijn heden 11 projecten in ontwikkeling (met 10 Mensen in opleiding –op basis van no cure, no pay).
De verhaalstructuren
Elk verhaal begint met een optiteling.Daarna horen we in het zwart een vraagstelling, waarbij de vraag gerelateerd is aan de bron van het betreffende vluchtelingenverhaal, en gesteld wordt door een bijrol uit de tactische verhaalslijn.
Na deze 'onwetend' overkomende vraag, start de introductie met conflict beelden van het land waar de bron van vluchtelingen zich voordoet, eerst gevisualiseerd door een landkaart (die zich op verschillende vorm-manieren kan manifesteren).
Elke film eindigt met een "hopefull end" (voor zover je gezien de horror die heeft plaats gevonden hierover kunt spreken);
Anders gezegd : elke film geeft aan het eind een gunstig toekomstbeeld door het tonen van positieve kansen en mogelijkheden voor de fictieve (vluchteling) hoofdrol.
Ter voorkoming van "propaganda" zijn de verhaal-relaties en de te spelen rollen zonder directe benoeming van echte namen van levende personen, alsmede zijn ze daar waar ze een bepaalde geloofsovertuiging (bijv. op religieus gebied) betreffen, ontdaan van moralistische voorwaarden,
d.w.z. dat 'alle eventueel in beeld verschijnende (geestelijke) instituties mededogen verkondigen zonder het motief om zieltjes te winnen'.
Elk speelfilmverhaal heeft 3 verhaalslijnen, die elkaar voortdurend golvend aflossen:
De tactische verhaalslijn (= het denken binnen de gegeven richting);
Hierin wordt de point of view (p.o.v.) van de verhaalsvertelling gegeven.
Elk verhaal wordt verteld door de acteur-vluchteling(en)- zelf, aan één (of meer) 'official(s)', dit zijn personages die asiel verlenen (bijvoorbeeld ambtenaren van Staatsinstellingen, zoals de douane of de Immigratie Naturalisatie Dienst, etc.) cq. daarvoor een verwante activiteit verrichten (bijvoorbeeld -ongelimiteerd- advocaten, en/of medewerkers van Non-Gouvernementele Organisaties, etc.).
De zienswijze volgt altijd procedures waaraan de 'official' zich formeel dient te houden..
Deze verhaalslijn speelt zich af in de tegenwoordige tijd.
De technische verhaalslijn (= concrete);
Hierin vindt de weergave plaats van de gebeurtenissen die de fictieve hoofdrol(len) hebben onder- gaan van het begin tot het heden (de tactische verhaalslijn), eventueel gemengd met flash backs.
Deze gebeurtenissen zijn de visualisaties die als faction reconstructies de fictieve hoofdrol(len) overkomt, en dienen als main frame van de film.
De technische verhaalslijn speelt zich af in de verleden tijd.
Door deze 3 verhaalslijnen heen zijn er (minimaal) 2 rode draden geweven, die per verhaal verschillen:
Een materiele rode draad (bijvoorbeeld: diamanten, of een duur merkhorloge, etc. waarbij de fabrikant / producent tevens een hoofdsponsor van de film is), die altijd gerelateerd aan het verhaal, en waarbij de materie zich manifesteert middels inscript- en productplacements gedurende de (m.n.) technische verhaallijnvertelling.
Een immateriële relatie rode draad, (bijvoorbeeld : de relatie overbevolking en armoede, of lijdensbron en anti-gif), die educatief gerelateerd is gedurende de indirecte strategische verhaalslijn-vertelling.
De vluchtelingenverhalen
In deze serie zijn er 18 verhaalsaanleidingen geselecteerd, waarbij de bron waarvoor gevlucht wordt als eerste hieronder wordt genoemd, gevolgd door het land/regio waar het verhaal begint (ze staan in willekeurige volgorde):(Burger-)oorlog, Angola.
Religieuze intolerantie, Afghanistan.
Mensenrechten schendingen, Tibet.
Chemische oorlogvoering, Syrie.
Economische verbeteringsdrang, Afrika - Europa.
Drugs, Colombia.
Genocide, Ruanda/Burundi.
Etnische zuiveringen, Bosnië.
Milieuramp, Tsjernobyl.
Maffia, grenzend aan Zuidoost Europa.
Rampen/ aardbevingen/ vulkaan uitbarstingen/ watersnood, wereldwijd.
Aids, Zuidelijk Afrika.
Honger, Somalië.
Dictatuur, Birma.
Martelingen, Peru.
Westerse vluchtelingen, Nederland.
Kindsoldaten, Liberia/ Siërra Leone.
Oorlog, Algarije.
Doordat elke film zich onderscheidt met onvoorspelbare creativiteit en originaliteit maakt dat een AP-filmverhaal voorbij het ''normale'' conceptuele denkpatroon van de toeschouwer gaat.
Met betrekking tot het genre horror
In al deze films staan de schendingen van de integriteit van het Mens-zijn centraal.
Géén perversies; wél shockeringen.
Géén bizarre en morbide cultfilms met pus, snot of slijm, of extreem seksuele verheerlijkingen;
Wél expliciete toningen van schendingen van de rechten van de Mens.
Géén 'crush' of puberfantasieën van maskers-zonder-teksten die slachtoffers los van hun groep besluipen;
Wél oorlogs- en overlevingsconflicten tussen sterkeren en zwakkeren, met veel special effects nadruk op de angst gedood te worden, de haat en de onwetendheid van de onderdrukker;
het onjuiste zelfbeeld van verkrachters, en terror die zetelt in de illusies van onmetelijke verschijningsvormen van 'kortstondig geluk vergaren ten koste van een ander'.
Met betrekking tot de kijkerdoelgroepen: vanaf 16 jaar, sommige films vanaf 12 jaar (indien vanaf 12 jaar heeft het genre meer een thrilleravonturen karakter).
Met betrekking tot locaties en omgevingsfactoren: paradijselijke, exotische natuur- en cultuur omgevingen; waarin geen orde, geen maat en geen tradities van menselijke-innerlijke waarden de boventoon voeren.
Koud/ kil weer met mist en nachten met volle maan kondigen gruwelen aan; afgewisseld met exotische muziek en dansen bij kampvuren en/of sprookjesdecors.
Met betrekking tot het tonen van geweld: in principe is dit altijd expliciet in zwart/wit beelden;
Slagerselementen zoals hakken, breken, villen, spietsen, onthoofden en castreren zijn indirecter.
''Fonteinen van bloed'' en martelingen zijn , indien zij 'structureel beleidsmiddel der plegers' zijn expliciet, indien zij 'individueel genotsmiddel der plegers' zijn impliciet getoond.
Met betrekking tot het audio: in de combinatie van audio-ingredienten worden er meestal niet meer dan 2 doorelkaar heen verweven; 3 geluidselementen is regelmatig, doch is niet standaard.
De muziek wordt pas gecomponeerd nadat het scenario geschreven is, doch bij bijzondere sleutelscènes worden deze herschreven naar de muziek toe.
Er is één format- herkenningscompositie, waarin elke film haar eigen kleurtoon heeft, die qua ritme en muziek instrumenten terugvoeren naar de oorspronkelijke cultuur van de hoofdperso(o)n(en)-vluchtelingen, en waarin een multi-toepasbare tune de format-herkenning naar het publiek tot stand brengt.
Daarnaast heeft elke film minimaal 2 eigen muziekcomposities per blok, naar vrije keuze inzetbaat door film-director.
Alle verhalen worden gespeeld en geproduceerd in de Engelse taal, evt. met dialectintegratie van de taal uit de regio.
Er is veel nadruk op de verstaanbaarheid van mono- en dialogen.
De hoofdrollen van vluchtelingen worden gespeeld door acteurs / actrices uit het land waar de bron van het vluchtelingenprobleem zich voordoet.
De karakters ontwikkelen zich wel, doch het verhaal heeft de focus.
De psycheveranderingen van karaktertyperingen veranderen per blok.
Bijrollen worden in principe gespeeld door acteurs en actrices en figuratie uit landen waar de betreffende scènes gedurende de vlucht zich afspelen.
De locaties waar de verhalen verfilmd worden zijn in principe niet in de landen-zelf waar de verhaalsingrediënten zich daadwerkelijk hebben (kunnen) afgespeeld, doch in gebieden die een grote vergelijkenis vertonen qua natuur en cultuur met het land van oorsprong, doch alwaar het veiliger is voor crew en cast.
Er is relatief weinig studiowerk.
Het product wordt op 35 mm celluloid vergelijkbare digitale hardware verfilmd.
Globale schets der productiekosten
Elk filmverhaal heeft een eigen content, waardoor de kostprijs per film verschillend is.
Om vóóraf toch financieel een globale richtlijn te schetsen van de minimale kosten per film gemiddeld, zijn deze ingeschat op E. 2,5 miljoen (Euro's) excl BTW per film, minimaal (het betreft dan een lowbudget speelfilm).
Distributie talen
Door de verspreiding van de films via bioscoop (ad. 1) of (na TV-) internet (ad. 2), en het in eerste instantie gebruik van de Engelse taal is er sprake van internationale distributies, waarna later andere potentiële continent-taal-markten in hun betreffende landtaal ondertiteld cq. na na- gesynchroniseerd worden.
Tussendoor zullen er tevens nasynchronisaties gemaakt worden in de 2 talen van de regio alwaar de bron van desbetreffende vluchtelingenstromen zich bevindt.
4.) Voorziene omzet
Bij uitbetaling van alle internationale distributiekanalen volgens de volgorden hierboven gegeven is er het omzet streven van gemiddeld minimaal 500% der productiekosten per film.
Dit was een korte samenvatting.
Als u meer informatie wilt hebben, bijvoorbeeld over hoe deze films optimaal gerealiseerd worden, neem dan contact met ons op via onderstaande knop.
Contact formulier